***نسیم معرفت***

به نام خدا

شهید ابراهیم هادی

شهید ابراهیم هادی همه چیز را با نگاه مَلَکوتی و ربّانی  می دید

شهید ابراهیم هادی با اینکه اصرار بر گمنامی خویش داشت اما با اخلاصی که در کارهایش بود خدایش او را شهره آفاق مُلک و مَلَکوت نمود و کتابِ(سَلام بر ابراهیم) تا اندازه ای معرِّف شخصّیت مَلَکوتی و نورانی او می باشد .  شهید ابراهیم هادی  سرشار از صفا و یک رنگی و اخلاص  و ادب و متانت و وقار بود و هر جا  که حضور پیدا می کرد منشأ خیر و برکت بود و جاذبه های  معنویش باعث جذب مردم و جوانان به دین و اخلاق و معنویّت می شد . شهید ابراهیم هادی همه چیز را با نگاه مَلَکوتی و ربّانی  می دید و آنی از خدا غافل نبود  و لذا در سیر معنوی و معنویّات همیشه موفق بود . او از محضر اندیشه های ناب مرحوم علامه محمد تقی جعفری بهره جست و آگاه به معارف دینی و قرآنی بود . یکی از  شاخصه های شخصیّتی  او که با یتیمیش نیز سنخیّت دارد توجه و اهتمامِ جدّییش برای رسیدگی به حال ضُعَفاء و محرومین و یتیمان بود ... او طعم تلخ یتیمی را کشیده بود لذا درد دردمندان و نیازمندان را خوب احساس می کرد .   او این درسِ بزرگ را از مولایش علی(عَلَیهِِ السَّلامُ)  گرفته بود .  همان کسی که به گواهی نَقلِ مُسلَّمِ تاریخ ، همیشه و در همه دوران زندگی و حیات مبارکش غمخوار و دستگیرِ ضُعَفاء و مَساکین و به یاد محرومان جامعه بود و هیچگاه  آنها را به حال خود رها نکرد . مدتی بعد از شهادت مولا امیر المؤمنین علی (عَلَیهِِ السَّلامُ)  بسیاری از  فقراء و خانواده های نیازمندان و مُستمندان و یتیمان  تازه فهمیدند و متوجه شدند که آن کسی که به حال آنها  رسیدگی می کرده و  غذا و آذوقه و خوراک و پوشاک می آورده کسی جز علی (عَلَیهِِ السَّلامُ)  نبوده است .  آن امام بزرگواری  که شبانه به حالِ فُقَراء و نیازمندان و بی بضاعت ها و یتیمان و بینوایان رسیدگی و دلجویی می نمود ...  آن امام بزرگواری که از خوی اشرافیگری متنفِّر و بی زار بود ...  آنهایی که در ناز و تَنعُّم و نعمت و راحتی هستند و فقط در فکر  زن و بچه خویشند و در خانه های پُر زرق و برق با بهترین امکانات ساکنند و با ماشین های کَذا و کَذا و چنین و چنان  به سیر و سیاحت و تَفرُّج می پردازند و از حالِ بیچارگان و ضعیفانِ جامعه و منطقه خود بی خبرند و توجهی ندارند و دردِ دردمندان را احساس نمی کنند و بعد هم دعا و نمازی از روی ناچاری  بجا می آورند  و به ظاهر  ارادتی  به علی و آل علی (عَلَیهِِمُ السَّلامُ)  نشان می دهند  اینها بویی  از دین و دینداری  و بویی و خویی از ولایت اهل بیت (عَلَیهِِمُ السَّلامُ)  نبرده اند ...  آری  شهید ابراهیم هادی  واقعا هدایت یافته بود و سبب هدایتِ دیگران می شد  و دل پاکش  سرشار  و آکنده از عشق و ارادت به اهل بیت پیامبر و حضرت ولیّعصر (عَلَیهِِمُ السَّلامُ) بود . او شیفته و دلداده به سیِّدُ الشُّهداء حضرت اَبا عَبدِالله الحسین  (عَلَیهِِ السَّلامُ) بود و گاهی در مجالس و در مناطق جنگی در جمع رزمندگان با صدای بسیار عالی و حَزین و جانسوز مَدّاحی و نوحه و روضه می خواند . شهید ابراهیم هادی زندگی نورانیش پیوسته در مسیر خدمت کردن به اسلام و قرآن و  اهل بیت (عَلَیهِِمُ السَّلامُ) و خدمت به مردم  و محرومین و نیازمندان و جذب جوانان به سوی خدا و دین و اهل بیت (عَلَیهِِمُ السَّلامُ) بود  و در این راه از هیچ کوشش و تلاشی دریغ نمی کرد ...  او عاقلانه و عاشقانه  زندگی کرد و دوست داشت که گمنام باشد و به پروردگارش عشق می ورزید و عاشق جهاد و فداکاری و جانبازی و شهادت بود تا اینکه به آرزوی زیبایش رسید و در تاریخ « 1361/11/22 » در عملیّات مقدّماتی «وَالفَجر» در قتلگاه کانال های فَکَّه در سنّ 25 سالگی به درجه فیض شهادت مُستفیض گشت و در گمنامی ، قرار و آرام گرفت که یاد آور گمنامی قبر مطهَّر حضرت زهرای اَطهَر  (سَلامُ اللهِ عَلَیها)  است . در قطعه 26 گلزار شهدای بهشت زهراء قبر شهید گمنامی به یاد شهید ابراهیم هادی قرار دارد که دوستدارانش در آنجا  جمع می شوند .  یادش گرامی و راهش پُر رهرو باد .  شادی روح پاک و مطهَّرش صلوات .

** آیت الله سیداصغرسعادت میرقدیم لاهیجی